Ewa Wycichowska traktując modern i contemporary dance jako główne tworzywo ruchowe, rozwinęła oryginalną koncepcję inscenizacyjno-choreograficzną zmierzającą do syntezy sztuk, gdzie warstwa choreograficzna, dramaturgiczna, muzyczna i plastyczna spotykają się i wzajemnie przenikają. Uzupełniła również pierwotną wizję teatru autorskiego i zaprosiła do współpracy wybitnych twórców z całego świata, m.in. Birgit Cullberg, Matsa Eka, Orjana Anderssona, Virpi Pahkinen, Karine Saporta, Ohada Naharina, Jo Strømgrena.

W latach 1999-2016 w Polskim Teatrze Tańca działało Atelier – scena poszukiwań i debiutów. Tworzyła je grupa tancerzy Polskiego Teatru Tańca, poszukująca nowych dróg aktywności artystycznej. Atelier wyłoniło nowe pokolenie twórców, którzy w znaczący sposób zaznaczają swoja obecność na współczesnej mapie sztuki tańca, m.in. Iwonę Pasińską, Paulinę Wycichowską, Andrzeja Adamczaka i Daniela Stryjeckiego.

Poszerzając swoją działalność o pierwiastek edukacyjno-warsztatowy Polski Teatr Tańca organizował w latach 1994-2016 Międzynarodowe Warsztaty Tańca Współczesnego oraz (od 2004 roku) Międzynarodowy Festiwalu Teatrów Tańca, w ostatnich latach pod nazwą Dancing Poznań. 

Ukończyła również Studium Menadżerów Kultury UAM w Poznaniu. Wieloletnia primabalerina Teatru Wielkiego w Łodzi. Ewa Wycichowska jest jedną z nielicznych polskich tancerek odnoszących sukcesy na światowych scenach baletowych, zarówno w repertuarze klasycznym, jak i współczesnym. Jako wykonawczyni współpracowała m.in. Witoldem Borkowskim („Romeo i Julia”), Kurtem Joossem („Zielony stół”), Conradem Drzewieckim („Ognisty ptak”), Teresą Kujawą („Medea”), Borisem Ejfmanemn („Gajane”), Grayem Veredonem („Sen nocy letniej” i „Wolfgang Amadeusz”), Jerzym Makarowskim („Carmen”). Stworzyła również legendarne kreacje we własnych spektaklach „Faust goes rock” i „Skrzypek Opętany”.

W 1980 roku debiutowała jako choreograf utworem "Głos kobiecy (z nieznanej poetki)", do muzyki Krzysztofa Knittla, w Teatrze Wielkim w Łodzi. Jest autorką ponad 70 spektakli zrealizowanych w Polsce, Europie i USA. Współpracowała także jako choreograf z wybitnymi reżyserami teatralnymi, operowymi i filmowymi, m.in. z Jerzym Jarockim, Erwinem Axerem, Maciejem Prusem, Krzysztofem Zanussim, Krzysztofem Kieślowskim, Jerzym Kawalerowiczem, Adamem Hanuszkiewiczem, Krystyną Jandą, Krzysztofem Zaleskim i Eugeniuszem Korinem.

W latach 1981-1984 wykładowca Wydziału Rytmiki Akademii Muzycznej w Łodzi; 1985-1988 wykładowca tańca modern w Państwowej Szkole Baletowej w Łodzi; od 1999 wykładowca Wydziału Edukacji Muzycznej Akademii Muzycznej w Warszawie, specjalność pedagogika baletu, od 2002 profesor nadzwyczajny, a od 2009 kierownik Zakładu Tańca, Uniwersytetu Muzycznego Fryderyka Chopina w Warszawie; 2006-2010 profesor, wykładowca, Wyższej Szkoły Umiejętności w Kielcach; od 2007 profesor, wykładowca, Akademii Muzycznej w Łodzi; 2015 – profesor zwyczajny AWF w Poznaniu; promotor siedmiu doktoratów, opiekun naukowy czterech dr habilitowanych, promotor doktoratu honoris causa prof. Roderyka Lange.

Kierując Polskim Teatrem Tańca Ewa Wycichowska zademonstrowała rzadką umiejętność łączenia talentu artystycznego z działalnością akademicką i predyspozycjami menadżerskimi. W czasie jej dyrektorskiej kadencji zaproszenie do współpracy z jej zespołem przyjęli najwybitniejsi choreografowie na świecie: Birgit Cullberg, Mats Ek, Les Carnets Dominique Bagouet, Karine Saporta, Ohad Naharin, Jo Strømgren. Postaci, których nazwiska wyznaczają najważniejsze trendy w światowej sztuce tańca. Dzięki artystycznej wizji Ewy Wycichowskiej oblicze PTT przeszło ewolucję od spektakli ukształtowanych formą teatru baletowego do współczesnego gatunku: teatru tańca, który charakteryzuje przekraczanie granic rodzajowych, technicznych i stylistycznych, wyzwalanie się z przypisanych tradycją środków wyrazu, skłanianie ku interdyscyplinarności, poszukiwanie nowych przestrzeni teatralnych i oparty na kreatywnej improwizacji proces tworzenia. Z inicjatywy Ewy Wycichowskiej w latach 1999-2016 przy Polskim Teatrze Tańca działało Atelier, scena poszukiwań i debiutów dla tancerzy, która przyniosła kilka znakomitych odkryć artystycznych, obecnie uznanych twórców, m.in. Andrzeja Adamczaka, Paulinę Wycichowską, Iwonę Pasińską, Daniela Stryjeckiego, Pawła Malickiego. Od 1994 roku w Polskim teatrze Tańca z inicjatywy Ewy Wycichowskiej odbywały się corocznie Międzynarodowe Warsztaty Tańca Współczesnego, którym od 2003 roku stale towarzyszył Międzynarodowy Festiwal Teatrów Tańca. 

Ewa Wycichowska jest w polskiej historii sztuki tańca jedną z najwybitniejszych postaci, które zmieniły oblicze artystyczne i edukacyjne tej dziedziny, pozwalając na jej śmiałe konkurowanie z dokonaniami europejskich twórców. Jej artystyczna twórczość została uhonorowana m.in. I Nagrodą w kategorii wykonawców na I Ogólnopolskim Konkursie Choreograficznym w Łodzi, Medalem i Dyplomem uznania Ministerstwa Kultury i Sztuki w roku obchodów 100-lecia urodzin Karola Szymanowskiego za inscenizację i choreografię do „Stabat Mater”, Nagrodą Miasta Łodzi, Nagrodą Młodych Twórców I st. im. Stanisława Wyspiańskiego, Medalem 200-lecia Baletu Polskiego, Medalem im. Wacława Niżyńskiego, trzykrotnie Buławą Hetmańską – Nagroda publiczności Zamojskiego Lata Teatralnego (wspólnie z Polskim Teatrem Tańca), Nagroda Fringe Firsts na Festiwalu w Edynburgu za wieczór „Samotność Fauna” (z Polskim Teatrem Tańca), Tytułem Kobiety Roku Bussines Professional Women Club, Nadzwyczajną Złotą Maską – Nagroda Łódzkich Krytyków (Łódź), Medalem Ad Perpetuam Rei Memoriam dla zasłużonych Wielkopolan, Nagrodą Główną III Przeglądu Współczesnego Dramatu w Zielonej Górze za spektakl „Transss” (z Polskim Teatrem Tańca), Nagrodą ZAIKS-u za wybitną twórczość choreograficzną, Nagrodą Marszałka Województwa Wielkopolskiego Wielce Zasłużony dla Kultury, Wielką Pieczęcią Miasta Poznania - Nagrodą Prezydenta Miasta Poznania za zasługi dla kultury, Nagrodą „Reconnaissance” Instytutu France – Pologne w Lyonie za wieloletnią promocję kultury i sztuki francuskiej w Polsce, Nagrodą ZASP za wybitną twórczość choreograficzną, Nagrodą Sekcji Krytyków Teatralnych Polskiego Ośrodek Międzynarodowego Instytutu Teatralnego ITI-UNESCO za popularyzację polskiej kultury teatralnej za granicą, Nagrodą Specjalną Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego w uznaniu zasług dla kultury polskiej, Nagrodą Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego dla wybitnych osobowości działających w sferze kultury, dziedzina: taniec, Nagrodą Artystyczną Miasta Poznania, Złotym Medalem Hipolita Cegielskiego „Verba Docent – Exempla Trahunt”, Złotym Medalem Zasłużony Kulturze – Gloria Artis.