Jego muzyka – niepokojąca, głęboka i pełna emocjonalnych niuansów – towarzyszyła spektaklowi Republika marzeń w naszym repertuarze, wnosząc do niego aurę tajemnicy i artystycznego niedopowiedzenia. Teraz, po latach, Saft powraca do Poznania – miasta, w którym po raz pierwszy wystąpił w Europie w 1995 roku – by spotkać się z publicznością w wyjątkowym, kameralnym koncercie.

Muzyka w naszych spektaklach jest dramaturgią dla ciała – nadaje rytm, sens i głębię – potrafi pogłębić emocje, zbudować nastrój i opowiedzieć to, co niewidoczne. Właśnie dlatego sięgamy po twórczość takich artystów jak Jamie Saft – by pokazać, że dobra muzyka jest czymś więcej niż tłem – jest duszą spektaklu.

Ten koncert kierujemy do wszystkich, którzy w muzyce szukają czegoś więcej – autentyczności i poruszenia. Dla tych, którzy cenią jazz jako przestrzeń wolności i intymnego dialogu z artystą.

Więcej o artyście:

Jamie Saft jest klawiszowcem i multiinstrumentalistą, kompozytorem, inżynierem dźwięku i producentem mieszkającym w stanie Nowy Jork. Saft urodził się w 1971 roku w Nowym Jorku i jest absolwentem Tufts University oraz New England Conservatory of Music.

Współpracował z wieloma znanymi artystami, takimi jak John Zorn, Wadada Leo Smith, Roswell Rudd, Iggy Pop, Bad Brains, B-52s, Beastie Boys, Donovan, Steve Swallow, Bobby Previte, Marc Ribot, Marshall Allen, Bernard Purdie, Joe Morris, Derek Bailey, Dave Lombardo, Bill Laswell, Cyro Baptista, Chuck Hammer, Jamaaladeen Tacuma, Dave Douglas & Merzbow. Napisał także kilka oryginalnych ścieżek dźwiękowych do filmów, w tym Murderball i God Grew Tired of Us.

Zainspirowany klawiszowiec Jamie Saft zaczął pojawiać się na coraz większej liczbie nagrań jazzowych zorientowanych na N.Y.C. w latach 90. i na dobre w nowym tysiącleciu. Urodzony w Queens w Nowym Jorku, Saft studiował w New England Conservatory of Music i Tufts University. Na tych uczelniach studiował z Paulem Bleyem, Geri Allen, Cecilem McBee i Joe Manerim, a jego mentorem był kompozytor i "guru techniki fortepianowej" (jak określił go Saft) Burton Hatheway. W 1993 roku Saft powrócił do Nowego Jorku i od tego czasu występuje w wielu różnych stylach muzycznych, od opery po folk, heavy metal i jazz w samozwańczym zespole barowym. W 1995 roku był solistą fortepianu w nowojorskiej i paryskiej premierze (odpowiednio w Lincoln Center i MC93 Bobigny) opery Johna Adamsa I Was Looking at the Ceiling and Then I Saw the Sky. Od połowy do końca lat 90. grał na organach Hammonda, Fender Rhodes, miniMoog i basie we wspomnianym wcześniej "zespole barowym", Bobby Previte's Latin for Travelers, którego nagrania zostały wydane przez Enja. Saft grał również na akordeonie - między innymi w kwartecie Petera Epsteina i w zespole Enter, a Dragon Jerry'ego Granelliego - oraz na gitarze stalowej. Nagrywał i występował w Stanach Zjednoczonych, Europie i na Bliskim Wschodzie, współpracował z Johnem Zornem (w tym z Electric Masada), Groove Collective, Marc Ribot, Drazy Hoops i wieloma innymi. Saft współtworzył również wydawnictwo z trębaczem Cuong Vu zatytułowane Ragged Jack w wytwórni Avant.

Pod koniec lat 90. był zajęty nie tylko koncertowaniem, ale także nagrywaniem solowego albumu dla Tzadik z muzykami, w tym saksofonistą Chrisem Speedem i perkusistą Jimem Blackiem; Sovlanut pojawił się w połowie 2000 roku. Saft kontynuował nagrywanie dla Tzadik w 2000 roku, wydając takie płyty jak Breadcrumb Sins w 2002 roku, Astaroth: Book of Angels, Vol. 1 (zestaw kompozycji Jamie Saft Trio z repertuaru Masady Johna Zorna) w 2005 roku oraz Trouble: The Jamie Saft Trio Plays Bob Dylan w 2006 roku. Kontynuował również współpracę przy wydawnictwach dla innych wytwórni, takich jak The Only Juan (z Jerrym Granellim) w Love Slave Records w 2001 roku i Merzdub (z Merzbowem) w Caminante w 2006 roku. Po powrocie do Tzadik, w 2009 roku ukazała się płyta Black Shabbis o tematyce antysemickiej. W 2005 roku Saft zaczął komponować muzykę do filmów, a na początku 2010 roku Tzadik wydał kompilację wybranych partytur z Murderball, God Grew Tired of Us: The Story of the Lost Boys of Sudan, Dear Talula i Brooklyn Exile pod tytułem Bag of Shells. Saft zaczął również występować z nowym zespołem o nazwie New Zion Trio, w skład którego wchodzili basista Larry Grenadier i perkusista Craig Santiago. New Zion Trio dodało jeden utwór do kolejnego solowego albumu Safta, Borscht Belt Studies (również wydanego przez Tzadik). Ten 11-utworowy, w pełni autorski zestaw prezentował kompozytora grającego na fortepianie akustycznym i elektrycznym solo lub w duecie z klarnecistą Benem Goldbergiem.

W 2012 roku Saft rozpoczął współpracę z londyńską wytwórnią RareNoise, należącą do Eraldo Bernocchi i Giacomo Bruzzo. Pierwszym projektem, w którym wziął udział był Metallic Taste of Blood, zespół łączący improwizację, dub, jazz, soniczne badania i prog rock. Do Bernocchiego i Safta dołączyli basista Porcupine Tree Colin Edwin i perkusista Balázs Pándi. Następnie w 2013 roku Saft dołączył do grupy Slobber Pup on Black Aces, w skład której wchodzili gitarzysta Joe Morris, basista Trevor Dunn i Pándi. W 2014 roku Saft znacznie podniósł poprzeczkę, biorąc udział w nie mniej niż trzech nagraniach dla wytwórni, w tym Plymouth, z gitarzystami Morrisem i Mary Halvorson, perkusistą Geraldem Cleaverem i basistą Chrisem Lightcapem, w kwietniu; The New Standard, bardziej ustrukturyzowane trio jazzowe z Bobbym Previte i Stevem Swallowem w maju; oraz zatytułowany Red Hill, od improwizującego kwartetu z Wadada Leo Smithem, Pándim i Morrisem na basie we wrześniu. W następnym roku wydał Ticonderoga w Clean Feed, wspierany przez Morrisa, Joe McPhee i Charlesa Downsa. Strength Power był swego rodzaju tematyczną kontynuacją Red Hill, ale tym razem w roli głównej wystąpił puzonista Roswell Rudd, wspierany przez pianistę Trevora Dunna i Pandiego. Po nim nastąpił Sunshine Seas, w którym wystąpiło New Zion Trio Safta i jego współprowadzący z brazylijskim perkusistą Cyro Baptistą. Na wydanej w 2017 roku płycie The New Standard do Safta, Swallowa i Previte'a w trzech utworach dołączyła ikona punka Iggy Pop.  Na początku 2018 roku Saft połączył siły z multiinstrumentalistą Larvalm Billem Brovoldem, tworząc bukoliczny album Serenity Knolls. ~ Joslyn Layne & Thom Jurek, Rovi.