Oto zapowiedź filmu pióra jego reżysera:

Pół wieku temu Bogiem teatru tańca w Polsce, nie tylko w Poznaniu, był Conrad Drzewiecki. Pięćdziesiąt lat później Polski Teatr Tańca kłania się swemu Ojcu, wystawiając w jubileuszowym sezonie pięć premier, z których każda jest Pamięcią. Ten ostatni rok domyka nasz dokumentalny film „Mój teatr” o 50-leciu Polskiego Teatru Tańca. 14 grudnia pokażemy go po raz pierwszy w całości. 

Tę historię mógłby opowiedzieć każdy, kto lubi lub kocha Polski Teatr Tańca. Każda z tych opowieści byłaby pewnie inna. I każda mogłaby być prawdziwa. Nie rościmy sobie prawa do Jednej Prawdy i nie odbieramy nikomu prawa, by pamiętał to, co - dla Niej/Niego - najważniejsze. A jednak nie da się uciec od faktów.  

Historia Polskiego Teatru Tańca i jego sukcesów to jedno - trudno je zliczyć i o wszystkich wspomnieć, tym bardziej w nie bardzo długim filmie. Życie jednak - ani ludzkie, ani tym bardziej teatru - nie składa się wyłącznie ze zwycięstw. Dlatego, proszę uwierzyć na słowo, dyrektorom teatrów nie mamy czego zazdrościć. I nie mam tu na myśli ani tego konkretnego teatru, ani konkretnego dyrektora. Ani teatru, który przez prawie pięć dekad szukał swojego miejsca na Ziemi. Życie teatru to nie tylko bowiem poezja, ale w dużej mierze niestety proza, a czasem nawet dramat. Proszę sobie wyobrazić dowolny życiowy dramacik, a jest duża szansa, że przytrafił się jakiemuś teatrowi na świecie. Ogień? Proszę bardzo: Teatr Narodowy w Warszawie płonął pięć razy. Jeśli wierzyć historykom, w takim np. XIX wieku spłonęło na świecie 1200 teatrów.

Pożar niejedno ma zresztą imię. Kiedy w pierwszych miesiącach stanu wojennego w Polsce Polski Teatr Tańca wyjechał do Włoch, to z tej podróży nie wróciło do Polski 14 osób, w tym trzynaścioro tancerzy. Conrad Drzewiecki był zdruzgotany. Jeśli nie pasuje Wam tu pożar, to co powiecie na trzęsienie ziemi?

Nasz film nie opowiada oczywiście wyłącznie o klęskach. Legendę Polskiego Teatru Tańca budowały rzecz jasna przede wszystkim sukcesy; w równej mierze zresztą, co pierwszeństwo i nowatorstwo. Opowiadając historię, która zaczęła się 50 lat temu, trudno nie popaść w nostalgię, więc chusteczki mogą się przydać. Tym bardziej, że jest to po części również film drogi - w dosłownym i przenośnym tych słów znaczeniu. Podróż Polskiego Teatru Tańca to przecież nie tylko występy na scenach pięciu kontynentów, ale również podróż w czasie i poszukiwanie własnej tożsamości. Jest o czym pamiętać. Jest co wspominać.

Ale nie ma powodu, by straszyć się, że - słuchając wspomnień byłych pracowników i świadków tej historii - zanudzicie się Państwo na przysłowiową śmierć. Nie wypowiada się w tym filmie żaden człowiek.

Radek Wysocki 

MÓJ TEATR (czas trwania 60 minut)

Scenariusz i reżyseria: Radek Wysocki

Zdjęcia: Marek Grabowski

Montaż: Radek Wysocki

Narrator: Andrzej Mastalerz

Produkcja: Polski Teatr Tańca 2024

Sylwetki autorów:

RADEK WYSOCKI

pisarz, copywriter, redaktor, autor piosenek, scenarzysta filmów reklamowych i teledysków.

Studiował nauki polityczne i dziennikarstwo na Wydziale Nauk Społecznych UAM w Poznaniu. Po kilku latach pracy w Gazecie Wyborczej - jako dziennikarz i redaktor - pod koniec lat 90-tych związał się z branżą reklamową, a potem filmową. Autor powieści "Human tuman" (Wydawnictwo Literackie 2004, wyróżnienie Książka Wiosny 2004 Biblioteki Raczyńskich) i książki dla dzieci "Mój pierwszy kalendarz" (Rebis 2000, nagroda Edukacja - za najlepszą w Polsce książkę edukacyjną dla dzieci i młodzieży w roku 2000). Jako scenarzysta i producent (GuzikOwcy) zdobył nagrodę Yach w kategorii Innowacje na Yach Film Festival 2010 za teledysk "Żyję w kraju" zespołu Strachy na Lachy. W 2014 roku wygrał konkurs Teatru Muzycznego w Poznaniu na teksty piosenek do musicalu "Seksmisja". Otrzymał nagrodę Srebrnego Delfina na Corporate Media & TV Awards CANNES 2018 - za kampanię "Muzeum? Żebyś wiedział!" dla Muzeum Narodowego w Poznaniu.

Kilkakrotnie współpracował z Iwoną Pasińską jako dramaturg i librecista (m.in. "Piotruś i wilki" - Teatr Wielki w Poznaniu 2010, projekty "Ostatnia niedziela I RE//MIX Conrad Drzewiecki" - Komuna Warszawa 2013, "Święto wiosny <6,6/66>" - CK "Zamek" w Poznaniu 2014, "Upadły anioły" - CK "Zamek" w Poznaniu 2015 oraz spektakl dla dzieci "KoczkodanSe" - Polski Teatr Tańca w Poznaniu 2022.

MAREK GRABOWSKI

operator obrazu.

Studiował w Akademii Filmu i Telewizji w Warszawie. Od lat pracuje zawodowo jako operator filmowy i fotograf reklamowy. Autor zdjęć nagradzanych filmów dokumentalnych i fabularnych, jak "Dzień Ojca", "Święto wiosny", "Gra", "Na wieży Babel", filmu "Fragment" oraz filmu dokumentalnego "Siła". Współautor zdjęć do filmu "Pre Mortem". Filmy, które współtworzył, prezentowane były podczas International Meeting on Video-dance and Video-performance w Walencji, Camerimage, w Cannes oraz na Festiwalu Filmów Fabularnych w Gdyni. Kreator obrazu w choreograficznych projektach filmowych Polskiego Teatru Tańca "Inicjacja", "Brzemię", "Toporzeł", "Ta Mara", "Zielnik" oraz "Bestia", które wielokrotnie były prezentowane i nagradzane w konkursach i na festiwalach w Polsce i za granicą, m. in.w USA, Kanadzie, Meksyku, Chinach, Indonezji czy Dubaju.

ANDRZEJ MASTALERZ

polski aktor teatralny i filmowy oraz aktor i reżyser dubbingowy.

Absolwent Wydziału Aktorskiego PWST we Wrocławiu. Po studiach związał się z Teatrem im. Stefana Jaracza w Łodzi, a następnie z Teatrem Studio, Teatrem Powszechnym i Teatrem Polskim w Warszawie (do 2018). Nagrodzony za rolę w spektaklu Zbrodnia z premedytacją Gombrowicza na XXXVI Kaliskich Spotkaniach Teatralnych. Stworzył szereg ról m.in. w spektaklach Piotra Cieplaka "Kubuś P" oraz w "Mewie". Nominowany do Feliksów Warszawskich, w kategorii najlepsza drugoplanowa rola męska, za rolę Pantalone w spektaklu "Sługa dwóch panów" (reż. Rimas Tuminas). Wykładowca Warszawskiej Szkoły Filmowej. Bogaty rozdział jego kariery stanowią role w Teatrze Telewizji oraz praca w Polskim Radiu. Na ekranie zadebiutował w głośnym "Krótkim filmie o zabijaniu" w reżyserii Krzysztofa Kieślowskiego. Współpracował m.in. z Agnieszką Holland, Władysławem Pasikowskim, Lechem Majewskim oraz Markiem Koterskim.

WSTĘP WOLNY. 

Co jeszcze wydarzy się podczas VI Międzynarodowego Festiwalu „1 strona - 1 spojrzenie  180 sekund”?