„Żyjemy w sieci zasad, które nas kształtują, ograniczają i przekonują, że jesteśmy wolni, podczas gdy wpychają nas w pętlę. Zużywamy energię tylko po to, by przetrwać — jakby ciało istniało wyłącznie jako narzędzie do produkcji. Powtarzalność przejmuje kontrolę: dni, które wyglądają tak samo jak poprzednie, gesty, które powracają, cykle, w których jesteśmy uwięzieni. To prawda, pojawia się zmęczenie, ale jest też coś, co nie ustępuje. Coś, co stawia opór.

Powiedzenie „zamierzam opowiedzieć historię” jest już gestem politycznym. Ponieważ oznacza zabranie głosu. Zakłada, że jest coś, co musi zostać opowiedziane. Być może historia nie ma początku ani końca. Może składa się z fragmentów, powtórzeń, odgłosów. Być może ciało wie więcej niż usta. Być może ciało jest archiwum wszystkiego, czego nie da się wypowiedzieć.

W tym projekcie ciało jest teatrem dla sprzecznych sił: jest posłuszne i stawia opór, powtarza i kreuje, męczy się i nie ustępuje. To ciało, które żyje pomiędzy tym, co narzucone, a tym, co się wymyka. Ciało polityczne, tak - ale też poetyckie. Ciało, które pyta: kto tu rządzi? I być może ostatecznie, odpowiedź nie znajduje się tam, gdzie byśmy się jej spodziewali.”

SOMETHING IS RESISTING

Reżyseria i choreografia: OLGA RORIZ
Selekcja muzyki: JOÃO RAPOZO i OLGA RORIZ
Ścieżka dźwiękowa: JOÃO RAPOZO
Kostiumy: OLGA RORIZ i GRZEGORZ ŁABUDA
Reżyseria świateł: MICHAŁ STENZEL
Asystent prób: YONEL CASTILLA SERRANO
Tekst: TANCERZE
Tancerze: ANNA MIKULA, DARIA NOWAK, JAKUB MARGOSIAK
Produkcja: LIVING SPACE THEATRE
Koprodukcja: OLGA RORIZ COMPANY
Partner: POLSKI TEATR TAŃCA W POZNANIU
Współorganizator: NARODOWY INSTYTUT MUZYKI I TAŃCA, MINISTERSTWO KULTURY I DZIEDZICTWA NARODOWEGO
Producent wykonawczy: JAKUB MARGOSIAK
Koordynatorka projektu: ALICJA SIWIK

Choreografia:

Olga Roriz jest doktorem honoris causa Uniwersytetu w Aveiro za zasługi w dziedzinie sztuki (2017) oraz członkinią Academy of Sciences i Lisbon Academy of Fine Arts. Wykształcenie taneczne zdobywała w Dance School of the National Theatre of S. Carlos z Aną Ivanovą oraz w Dance School of the National Conservatory w Lizbonie. W 1976 roku dołączyła do Gulbenkian Ballet pod kierunkiem Jorge Salavisa, gdzie pozostała do 1992 roku jako primabalerina i główna choreografka. W 1992 roku została dyrektorem artystycznym Lisbon Dance Company. W 1995 roku założyła Olga Roriz Company, który w dalszym ciągu prowadzi pełniąc rolę choreografki i dyrektor szkoły FOR Dance Theatre. Jej repertuar taneczny, teatralny, operowy i filmowy obejmuje ponad 90 dzieł. Tworzyła spektakle dla Ballet Gulbenkian, Companhia Nacional de Bailado, Ballet Teatro Guaira (Brazylia), Ballets de Monte Carlo, Ballet Nacional de España, English National Ballet, American Reportory Ballet, Maggio Danza i Alla Scala. Jej prace były prezentowane w głównych stolicach europejskich oraz w wielu krajach na świecie. Olga Roriz została uhonorowana ważnymi nagrodami krajowymi i zagranicznymi. Wśród nich znajdują się m.in.: I nagroda w Osaka-Japan Dance Competition (1988), Nagroda za Najlepszą Choreografię przyznana przez magazyn Londrina Time-Out (1993), Almada Prize (2004), odznaczenie insygniami Orderu Infante D. Henrique - Grand Officer przez Prezydenta Republiki Portugalskiej (2004), Portuguese Prize (2008), SPA and Milleniumbcp Grand Prize (2008), Latinity Prize (2012), nagroda dla Najbardziej Wpływowej Kobiety w Portugalii (edycja 2016, przyznawana przez Magazyn EXECUTIVA), nagroda SPA (2018) za najlepszą choreografię z utworem "Síndrome", nagroda SMA - przyznawana przez gminę Figueira da Foz (2019), Medal Honorowy SPA (2019) i nagrodę Femina (2023)