Z Polskim Teatrem Tańca Iwona Pasińska związana jest od 1989 roku. To tutaj rozpoczęła swoją karierę wykonawczą i debiutowała jako choreograf po ukończeniu łódzkiej szkoły baletowej. Obecnie dr Iwona Pasińska jest wykładowcą w Akademii Teatralnej w Warszawie, realizuje liczne projekty jako choreograf i dramaturg ruchu zarówno w stworzonej przez siebie fundacji Movements Factory Foundation, jak i we współpracy z teatrami w całej Polsce.

Od 1989 roku związana była z Polskim Teatrem Tańca – Baletem Poznańskim, a w 1997 została jego pierwszą solistką. W 1998 roku została laureatką Medalu Leona Wójcikowskiego dla najwybitniejszego tancerza młodego pokolenia. W PTT tańczyła główne lub solowe role w choreografiach m. in.: Ewy Wycichowskiej ("Niebezpieczne związki", "Daina", "Trans…Nieprawdziwe zdarzenie progresywne", "Carpe Diem", "Wiosna Effatha"), Jacka Przybyłowicza ("Naszyjnik gołębicy", "Barocco"), Rafała Dziemidoka ("Medea"), Magdaleny Reiter ("36,5°"), Matsa Eka ("Pół dnia Północy"), Yossi Berga ("Wo-man w pomidorach"), Birgit Cullberg ("Romeo i Julia"), Virpi Pahkinen ("Zefirum"), Susanne Jaresand ("En face"), Thierry Vergera ("Lato"), Greya Veredona ("Sługa dwóch panów"), Jerzego Makarowskiego ("Carmen"). Z Polskim Teatrem Tańca była związana do 2008 roku.

Od 2002 roku zajmuje się kompozycją ruchu, dramaturgią ekspresji ciała oraz choreografią. Jej zainteresowania scaliły trzy premiery w Atelier Polskiego Teatru Tańca: "Gra I. Czas", "Moment: gra" (dwójka), "Gramy x3" oraz współpraca z Teatrem im. St. I. Witkiewicza w Zakopanem. Wspólnie z producentem i animatorem kultury Marcinem Maćkiewiczem w 2008 roku założyła kolektyw Movements Factory, z którym zrealizowała projekty: "Pustynia pary" (Archipelag Malta 2008), z Czesławem Mozilem "Gramy 4 U" (w ramach madeinpoznan.doc, 2009), czy w przestrzeni publicznej – "Saligia. 7 grzechów miejskich" (festiwal Malta – blok Nowe Sytuacje, 2009). W 2010 roku razem z Movements Factory przygotowała dwa spektakle: "Trop: Dance as Art" (premiera w Teatrze Wielkim w Poznaniu, spektakl wyróżniony przez miesięcznik „Teatr” za najciekawsze wydarzenie w obszarze teatrów tańca w 2010 roku) oraz "BodyLand" (powstały na zaproszenie Teatru 8 Dnia w ramach projektu Drugie miasto). Jako choreografka lub dramaturg ruchu od 2010 roku stale współpracuje z teatrami dramatycznymi, operowymi oraz alternatywnymi, wśród których są m.in.: Teatr Wielki w Poznaniu (tu także reżyseria "Piotruś i wilki"), Teatr Wybrzeże w Gdańsku, Teatr Współczesny w Szczecinie, Teatr Ochoty w Warszawie, Teatr Powszechny w Warszawie, Opera Nova w Bydgoszczy, Teatr Lubuski w Zielonej Górze i Teatr Modrzejewskiej w Legnicy. W teatrze dramatycznym pracowała m.in. z Marcinem Liberem ("Makbet", "III Furie", "Aleksandra. Rzecz o Piłsudskim"), Piotrem Kruszczyńskim ("Wszystko, co chcielibyście powiedzieć po śmierci ojca, ale boicie się odezwać", "Człowiek z Bogiem w szafie"), Igorem Gorzkowskim ("Burza", "Starucha", "Zaćmienie", "Wariat i zakonnica", "Kalino malino czerwona jagodo"), Bartoszem Frąckowiakiem ("Ksiądz H., czyli Anioły w Amsterdamie"). Jej spotkanie z operą zaowocowało współpracą z takimi reżyserami jak: Natalia Babińska ("Halka", "Demetrio"), Ignacio Garcia ("Hamlet"), Michał Znaniecki ("Bal maskowy", "Mandragora"), Monika Dobrowlańska ("Ophelia"), Piotr Bogusław Jędrzejczak ("Św. Franciszek i wilk z Gubio"). Zagrała również w spektaklach dramatycznych, m.in. Piotra Kruszczyńskiego ("Histericon", Teatr Polski, Poznań), Macieja Prusa ("Dziady", Teatr Polski, Poznań), Andrzeja Dziuka ("Szekspir… albo co chceta"), Jana Szurmieja ("Krwawe gody"). Była także asystentką Claudii Castellucci z Societas Raffaello Sanzio przy spektaklu "Święto wiosny".

W 2011 roku była współautorką opracowania koncepcji ceremonii przedmeczowych dla Euro 2012/UEFA. W 2012 roku przygotowała choreografię do Poznańskich Ceremonii Przedmeczowych Euro 2012. Jej zainteresowania, skoncentrowane na ekspresji ciała oraz przebiegach ruchowych tworzą obszary, w których ważne są dla niej spotkania z wykonawcami również spoza profesjonalnego świata tańca oraz teatru. Autorska realizacja z 2013 roku "Święto wiosny <6,6/66>", powstała w ramach rezydencji artystycznych w Laboratorium CK Zamek w Poznaniu, zakładała uruchomienie kreatywnych bodźców w uczestnikach w obszarze trzech pól: ekspresji ciała, ekspresji głosu oraz wizualizacji. Projekt skierowany był do amatorów (seniorów +66 oraz juniorów -6), a jego pośrednim celem było opracowanie metod uwalniających twórczy potencjał w osobach bez artystycznego doświadczenia. Kontynuacją projektu było kolejne interdyscyplinarne przedsięwzięcie Movements Factory, tym razem o charakterze paraoperowym: "Upadły anioły". Premiera spektaklu, którym kończył się cykl warsztatów i prób, odbyła się na scenie Wielkiej CK Zamek w Poznaniu w 2014 roku.

W 2015 roku powołała do życia Movements Factory Foundation.

Będąc dyrektorem Polskiego Teatru Tańca stworzyła choreografię do spektakli: „Żniwa” (2017), „Polka” (2018), „Kurka Wodna albo urojenie” (2021) oraz objęła opieką choreograficzną tytuł „Wesele.Poprawiny”.

Wyreżyserowała pięć choreograficznych projektów filmowych: „Inicjacja” (2017), „Brzemię” (2018), „Toporzeł” (2019), „Ta Mara” (2020) oraz "Zielnik" (2021), wielokrotnie nagradzanych podczas festiwali filmów tańca na całym świecie (aby dowiedzieć się więcej, kliknij link). 

18 września 2017 roku podpisała umowę na realizację projektu "Adaptacja budynków położonych w Poznaniu przy ul. Taczaka (w tym renowacja kamienicy) na cele kulturalne Polskiego Teatru Tańca wraz z wyposażeniem", który decyzją Zarządu Województwa Wielkopolskiego otrzymał unijne dofinansowanie ze środków Wielkopolskiego Regionalnego Programu Operacyjnego 2014+. Inwestycja została ukończona i w grudniu 2020 roku Polski Teatr Tańca przeniósł się do własnej siedziby przy ul. Taczaka 8 w Poznaniu. Był to moment, w którym po 46 latach starań teatr zyskał wreszcie własną przestrzeń do pracy i prezentacji spektakli.