Od początku pracy na stanowisku dyrektora PTT, kierunek działań Pasińskiej wyznacza dążenie do odhermetyzowania teatru tańca, wyrażające się poprzez współpracę z reżyserami i dramaturgami. Charakterystyczne dla jej autorskiej wizji są interdyscyplinarne działania, otwierające przestrzeń PTT dla różnych form wyrazu oraz kwestionowanie tradycyjnej opozycji natury i kultury. Służą temu dwa festiwale, organizowane przez Polski Teatr Tańca – Międzynarodowy Festiwal Teatrów Tańca „Granice natury – granice kultury” (od kwietnia 2021 roku, z plenerową akcją Narodowe Tańczenie w Międzynarodowym Dniu Tańca) oraz Międzynarodowy Festiwal „1 strona – 1 spojrzenie – 180 sekund” (od grudnia 2019), a także multimedialny Międzynarodowy Konkurs „ 1 strona - 1 spojrzenie - 180 sekund”, organizowany po raz dziewiąty w 2025 roku.

Od września 2016 do czerwca 2025 roku, Polski Teatr Tańca przygotował 27 premier, w tym, co dla Polskiego Teatru Tańca było nowością, aż dwie premiery dla dzieci.  Aktywność artystyczna samej Pani Dyrektor zaowocowała spektaklami: „Żniwa” (choreografia we współpracy z tancerzami, 2017, premiera telewizyjna na antenie TVP Kultura - 28.04.2020), „Wesele. Poprawiny” (opieka choreograficzna, 2017), „Polka” (choreografia, 2018), „Kurka Wodna albo urojenie” (2021) - za choreografię której otrzymała nagrodę indywidualną podczas 46. Opolskich Konfrontacji Teatralnych / Finału VII Konkursu na Inscenizację Dawnych Dzieł Literatury „Klasyka Żywa” (2022) oraz „Republika marzeń” (choreografia, 2023). Osobne miejsce w jej twórczości zajmują „KoczkodanSE” (reżyseria - spektakl dla dzieci w wieku od 6 do 11 lat, 2022) oraz esej performatywny „Wyspa umarłych” (2024), uwalniający potencjał kreatywny Seniorów bez artystycznego doświadczenia. 

Interdyscyplinarne myślenie Pasińskiej o fizycznej ekspresji obejmuje nie tylko gatunki teatralne. Już jako dyrektor Polskiego Teatru Tańca, wyreżyserowała choreograficzne projekty filmowe: „Inicjacja” (2017), „Brzemię”(2018), „Toporzeł” (2019), „Ta Mara” (2020), „Zielnik”(2021), „Bestia” (2022), „Historiae vivae” (2023) oraz „Wyspa umarłych”(2024), wielokrotnie nagradzane podczas międzynarodowych festiwali i konkursów, m.in. we Francji, Norwegii, Włoszech, Chinach, USA, Kanadzie, Australii, Wenezueli, Indonezji, Zjednoczonych Emiratach Arabskich, Meksyku, Nepalu czy Libanie.

Spektakularnym sukcesem choreograficznego projektu filmowego „Brzemię” była nagroda Standard Vision 2020, przyznana podczas Los Angeles Dance Film Festival 2020, polegająca na wyświetleniu fragmentu nagrodzonego filmu na wielkoformatowym ekranie w centrum Miasta Aniołów – szacuje się, że dziennie prezentacje w tym miejscu ogląda 20 tysięcy widzów.

Wśród nagród, które przypadły projektom filmowym PTT w reżyserii Iwony Pasińskiej, znalazły się m.in. dla „Inicjacji” - nagroda Best of Fest na Arts Triangle – Dance Film Festival w Dallas (USA, 2018) oraz I nagroda Mexico City Videodance Festival (Meksyk, 2018); dla „Brzemienia” - nagroda dla najlepszego filmu zagranicznego podczas konkursu Imajitari – International Dance Film Festival w Dżakarcie (Indonezja, 2021); dIa „Toporła” - nagroda jury w kategorii „Najlepsza choreografia” w ramach 3. edycji ZED Festival Internationale Videodanza w Bolonii (Włochy, 2021) czy dla „Bestii” - nagroda główna w kategorii „najlepszy film tańca” na ReelHeART International Film and Screenplay Festival (Kanada, 2024). „Ta Mara” była częścią ekspozycji w Pawilonie Polskim podczas Wystawy Światowej EXPO 2020 w Dubaju.

Absolutnym rekordzistą w liczbie przyznanych nagród wśród choreograficznych projektów filmowych w reżyserii Iwony Pasińskiej jest „Zielnik”, który otrzymał ich łącznie 25, wśród nich aż 4 Nagrody Publiczności - Międzynarodowego Festiwalu Choreograficznego w Blois (2022, Francja), Portland Dance Film Fest (2022, USA), Classical Arts Film Festival w Napa (2022, USA) oraz Moving Body Festival w Warnie (2022, Bułgaria). Nie sposób nie wymienić nagrody za najlepszą reżyserię dla Iwony Pasińskiej i wyróżnienia w kategorii „najlepszy film tańca” na XII Encuentro Para Cinefagos (Festival de CineArte en la Frontera – (Wenezuela, 2022). Podczas jednego tylko festiwalu - Exeter Dance International Film Festival (Wielka Brytania, 2023), „Zielnik” zatriumfował w 3 kategoriach - "Film festiwalu", "Najlepszy pomysł" i „Choreografia”, a w kategoriach "najlepsze kostiumy" i "kategorii ogólnej" otrzymał wyróżnienia, co łącznie daje produkcji niespotykaną liczbę aż 5 nagród w ramach jednego festiwalu. Retrospektywa choreograficznych projektów filmowych Iwony Pasińskiej odbyła się podczas InShadow Lisbon ScreenDance Festival w Portugalii w 2023 roku. Organizatorzy festiwalu uznali filmy Pasińskiej za "jeden z najbardziej zindywidualizowanych głosów we współczesnym filmie tańca”.

18 września 2017 roku, dyrektor Iwona Pasińska podpisała umowę na realizację projektu "Adaptacja budynków położonych w Poznaniu przy ul. Taczaka (w tym renowacja kamienicy) na cele kulturalne Polskiego Teatru Tańca wraz z wyposażeniem", który decyzją Zarządu Województwa Wielkopolskiego otrzymał unijne dofinansowanie ze środków Wielkopolskiego Regionalnego Programu Operacyjnego 2014+. Inwestycja została szczęśliwie ukończona i w grudniu 2020 roku Polski Teatr Tańca przeniósł się do swojej pierwszej, autonomicznej siedziby przy ul. Taczaka 8 w Poznaniu. Był to historyczny moment w dziejach Polskiego Teatru Tańca, który po latach dzierżawienia przestrzeni w Ogólnokształcącej Szkole Baletowej w Poznaniu zyskał własną przestrzeń do pracy i prezentacji spektakli. 

Mimo uwieńczonych sukcesem starań o własną siedzibę, w latach dyrekcji Iwony Pasińskiej Polski Teatr Tańca wciąż pozostaje teatrem w podróży, prezentującym swoje spektakle na scenach całego świata. W 2017 roku Polski Teatr Tańca odbył najdłuższe w dotychczasowej historii tournée w Azji, obejmujące sześć realizacji w ośrodkach teatralnych: Harbin Opera House, Tianjin Opera House i Poly Theatre w Shenzhen. W 2018 roku, w ramach programu dotacyjnego Instytutu Adama Mickiewicza „Kulturalne pomosty”, wystąpił na scenie Admiralspalast w Berlinie, podczas International Theatre Forum TEART w Mińsku, na scenie Domu Polskiego w Wilnie, w VEF Culture Palace w Rydze oraz na scenie a4 – space for contemporary culture w Bratysławie. Uczestniczył w China Shanghai International Arts Festival (2018), 15. edycji Belgrad Dance Festival (2018), Międzynarodowym Festiwalu Tańca Quinzena de Dança de Almada w Portugalii (2019), występował w Thalia Hall – The State Philharmonics Sibiu (Rumunia 2019), Cēsis Concert Hall (Łotwa 2019), w Trinity Laban Conservatoire of Music and Dance w Londynie (Wielka Brytania 2019), w Norweskiej Operze Narodowej i Balecie w Oslo (Norwegia, 2023), na Międzynarodowym Festiwalu Teatralnym w Oradei (Rumunia, 2023) oraz na Seoul International Dance Festival i Daegu International Dance Festival (Korea Południowa, 2024). W latach 2017 -2024, wielokrotnie można było oglądać Polski Teatr Tańca na scenach niemieckich w Berlinie, Lipsku, Kolonii, Düsseldorfie czy w teatrze Pumpenhaus w Münster. Pojawiał się także w wielu ośrodkach teatralnych i tanecznych, centrach sztuki współczesnej oraz na festiwalach w całej Polsce, t.j. CSW Zamek Ujazdowski, Międzynarodowy Festiwal Teatrów dla Dzieci i Młodzieży „Korczak dzisiaj” czy X i XIV Dni Sztuki Tańca, organizowanych przez Polski Balet Narodowy w Warszawie.

Stałym elementem autorskiego programu Iwony Pasińskiej pozostają wydawnictwa książkowe. Stworzyła koncepcje do publikacji, wydanych przez Polski Teatr Tańca - kinetycznych w swojej formie „tańczących książek”, których nieodłącznym elementem jest kreacyjna fotografia. Pierwsza była monografia jubileuszowa Polskiego Teatru Tańca pt. „1973-2018 PTT, która zdobyła nagrodę w ogólnopolskim 59. Konkursie Najpiękniejsze Książki Roku 2018, organizowanym przez Polskie Towarzystwo Wydawców Książek. Znalazła się także w gronie 50 najlepiej zaprojektowanych na świecie książek w zestawieniu „50 books”, przygotowanym przez The Professional Association for Design oraz Design Observer. Kolejna - „Historie naturalne” - otrzymała m.in. Złoty Medal w kategorii „katalogi artystyczne” w konkursie European Design Awards 2021. Wreszcie „Żywy zapis / Live captured” został uhonorowany Grand Prix ( przyznane po raz drugi w historii konkursu), 64. konkursu Polskiego Towarzystwa Wydawców Książek „Najpiękniejsze Polskie Książki 2023” oraz Brązowy Medal w międzynarodowym konkursie Best Book Design from all over the World (2024), organizowanym przez renomowaną niemiecką fundację Stiftung Buchkunst.

Iwona Pasińska współpracowała także z Teatrem Telewizji. Spektakle „Inny świat” i „Judasz z Kariothu” w jej choreografii, z udziałem artystów – tancerzy Polskiego Teatru Tańca, kolejno przyniosły Igorowi Gorzkowskiemu Nagrodę im. Stefana Treugutta dla twórcy teatru TV podczas XX i XXII Festiwalu Teatru Polskiego Radia i Teatru Telewizji Polskiej „Dwa Teatry” w Zamościu (2021 i 2023). Była też jurorką w konkursie „Młody tancerz roku” (2017 i 2025), współorganizowanym przez TVP Kultura, Narodowy Instytut Muzyki i Tańca oraz Ministerstwo Kultury i Dziedzictwa Narodowego.

Iwona Pasińska jest absolwentką Państwowej Szkoły Baletowej im. Feliksa Parnella w Łodzi. Od 1989 - 2008 roku była związana z Polskim Teatrem Tańca – Baletem Poznańskim, od 1997 jako pierwsza solistka. Ukończyła filologię polską ze specjalizacją teatrologiczną na Uniwersytecie Adama Mickiewicza w Poznaniu, na którym w Katedrze Dramatu i Teatru obroniła doktorat z obszaru doświadczenia ciała w teatrze współczesnym z perspektywy teatru tańca.W 2008 założyła kolektyw Movements Factory Foundation, z którym zrealizowała liczne projekty: m.in. „Trop: DaNce as Art” (premiera w Teatrze Wielkim w Poznaniu) – spektakl wyróżniony przez miesięcznik „Teatr" jako najciekawsze wydarzenie w obszarze teatrów tańca w 2010 roku. Jako choreografka lub dramaturg ruchu od 2010 roku stale współpracowała z teatrami dramatycznymi, operowymi oraz alternatywnymi, wśród których są m.in.: Teatr Wielki w Poznaniu (tu także reżyseria „Piotruś i wilki”), Teatr Wybrzeże w Gdańsku, Teatr Współczesny w Szczecinie, Teatr Ochoty w Warszawie, Teatr Powszechny w Warszawie, Opera Nova w Bydgoszczy, Teatr Lubuski w Zielonej Górze, Teatr Modrzejewskiej w Legnicy. Była także asystentką Claudii Castellucci z Societas Raffaello Sanzio przy spektaklu „Święto wiosny”.W 2011 współtworzyła koncepcję ceremonii przedmeczowych podczas Euro 2012.