Co międzypokoleniowy dialog z Wyspiańskim, seans zbiorowej pamięci, mówi nam o nas samych i dzisiejszej Polsce? Jak słynny, modernistyczny dramat Wyspiańskiego otwiera przestrzeń do dyskusji o polskim, wspólnotowym tu i teraz. Na scenie spotykają się różne generacje: pokolenie dziadków i rodziców - których biografie naznaczyła wielka historia, pokolenie Millenialsów - które łączy konsumpcja i popkultura oraz pokolenie dzieci - którego doświadczenie dopiero się kształtuje.

Lubimy myśleć o Polsce jako o projekcie utraconej wspólnoty, wprost z roztańczonej karczmy z "Pana Tadeusza", gdzie ludzie różnych stanów, wyznań, majętności zgodnie wsłuchują się w grę żydowskiego cymbalisty. Tymczasem Wyspiański demaskuje tę iluzję, a kolejne wystawienia "Wesela", które towarzyszyły polskim przemianom i dramatycznym wydarzeniom na przestrzeni lat, są dowodami fiaska i utopii pragnienia, aby myśleć o Polsce w ten sposób.

Czy naszym losem jest budzić się po kolejnych weselach z kacem nieodrobionej lekcji historii?

Recenzje:

Witold Mrozek,"Wesele. Poprawiny". Liber o Wyspiańskim nie mówi nic nowego. Nie musi. To powtarzanie narodowego rytuału
wyborcza.pl, 25 października 2017 r.

Piotr Dobrowolski, Lęki poranne
teatralny.pl, 17 listopada 2017

Stanisław Godlewski, W chaosie weselnych zabaw - o spektaklu Polskiego Teatru Tańca
taniecPOLSKA.pl, 15 grudnia 2017