Czas na pytania: Jak ludzie postrzegają siebie w czasach, które tak szybko mijają i nie znają hamulców? Poprzez pragnienie nieśmiertelności, optymalizując siebie, stając się nadczłowiekiem i poprzez fuzję, tworząc nowy gatunek organiczny i nieorganiczny? Człowiek staje się maszyną, maszyna staje się człowiekiem. Co się dzieje z małpą, która rzuciła w powietrze narzędzie, z którego powstał statek kosmiczny i która później stworzy światy, których nikt nie będzie musiał zaludniać, aby w nich żyć? Co się dzieje w wirtualnym świecie, w którym wszystko można wyprodukować? Jak bardzo stajemy się zależni, skoro każde pragnienie może zostać zaspokojone? Co się dzieje, kiedy potrafimy pozbyć się uczuć i co będzie znaczyć dotyk, kiedy nie będzie już łez? Co się dzieje z miłością i strachem? Czy się stracimy, czy odnajdziemy, staniemy się samotni, czy zjednoczymy, zbliżymy się do siebie, czy oddalimy od siebie? Czy będzie to wyzwolenie czy więzienie? Życie czy śmierć? I jakie znaczenie ma dla nas jeszcze Ziemia?

Time of Questions: How does a person experience themselves in a time that moves so quickly and knows no brakes? Through the desire for immortality, optimized into a superhuman, and through fusion, becoming a new species of organic and inorganic? Humans become machines, machines become humans. What happens to the ape that threw the tool into the air, from which a spaceship was created, and later worlds were formed that no one needs to inhabit to live in them? What occurs in a virtual world where everything can be manufactured? How dependent will we become when every desire can be satisfied? What happens when we can remove emotions, and what will touch mean when there are no more tears? What happens to love and fear? Will we lose ourselves, or find ourselves, become lonely, or unite, move towards each other, or drift apart? Will it be liberation or imprisonment? Life or death? And what relevance does the Earth have for us then?

Zeit der Fragen: Wie erlebt sich der Mensch, in einer Zeit, die sich so schnell bewegt und keine Bremse kennt? Durch den Wun sch der Unsterblichkeit, sich zu einem Übermenschen optimiert und durch Fusion, eine neue Spezies aus Organisch - und Anorganischem wird? Mensch wird zur Maschine, Maschine zum Menschen. Was geschieht mit dem Affen, der das Werkzeug in die Luft warf, aus dem ein Raumschiff wurde und später Welten schafften wird, die niemand bevölkern muss, um in ihnen zu leben? Was geschieht in einer virtuellen Welt, in der alles herstellbar ist? Wie abhängig werden wir, wenn jedes Verlangen befriedigt werden kann? Was passiert, wenn wir Gefühle entfernen können und was wird dann Berührung bedeuten, wenn es keine Tränen mehr gibt? Was geschieht mit der Liebe und der Angst? Werden wir uns verlieren, oder finden, vereinsamen, oder vereinen, aufeinander zusteuern, oder voneinander weg? Wird es Befreiung, oder eine Gefangenschaft? Leben oder Tod? Und welche Relevanz hat dann noch die Erde für uns?

W tej nowej rzeczywistości sztuka przestaje być tylko odbiciem, staje się reinterpretacją, próbą nadania sensu w świecie pozbawionym emocji. Jak powstanie nowa estetyka miłości, strachu czy tęsknoty, gdy dotyk, uczucia, a nawet śmierć tracą znaczenie? Co z nami – ludźmi – gdy wchodzimy w ten nowy porządek, w którym nie ma już miejsca na przypadkowość, prawdziwą ekspresję, a tylko kontrola i precyzyjnie zaprojektowane formy?
I w tym kontekście pojawia się Monolit – tajemniczy, niemal boski symbol dążenia do transcendencji, który staje się nie tylko świadkiem, ale i katalizatorem tych przemian. Monolit w swojej bezosobowej, nieruchomej formie przypomina o dążeniu do zrozumienia tego, co niepojęte. Jednak w tym nowym świecie, w którym granice między człowiekiem, maszyną i sztuką zacierają się, Monolit stawia pytanie: czy ta transcendencja prowadzi do wyzwolenia, czy raczej do nowego rodzaju zniewolenia, które pozbawia nas tej pierwotnej magii, tej tajemnicy istnienia, która czyni nas ludźmi? W tej niepewności bycia, czy będziemy w stanie znaleźć siebie, czy zatonąć w cyfrowym oceanie, w którym nie ma już miejsca na prawdziwą egzystencję?